De laatste weken van het jaar heb ik vakantie. Vanmiddag doe ik de deuren van het CHC achter mij dicht. In mijn tas heb ik nog wat papieren die ik komende dagen eens rustig ga bekijken. Veel is het niet, want er zijn andere dingen die mijn aandacht vragen. Het kerstdiner, een tentoonstelling in Apeldoorn, en één in Amsterdam en een paar boeken en films. Begin januari meld ik mij wel weer. Ik wens iedereen een mooie, vredige periode toe.
Op één van de kerstkaarten die ik heb ontvangen stond de volgende tekst:
Tomorrow is a mystery.
Today is a gift,
that's why we call it the Present.
Geniet van alle mooie momenten!
maandag 21 december 2009
vrijdag 11 december 2009
Moi!
De kerk in Nieuw Scheemda. Het is kwart voor vijf. Het is bijna donker. Bij het mooie hek staan twee vuurkorven. Tussen de grafstenen loop ik naar de deur. In het kleine halletje staan mensen geanimeerd te praten. Langs hen heen gekomen loop ik bijna tegen een dienblad met drankjes op. Even verder krijg ik een schaal met mooie kleine hapjes voor mijn neus. De kaarsen in de kroonluchters branden en bij de preekstoel is de kerk helder verlicht. Het is tijd voor de presentatie van 'Moi', het boek van Cees Stolk voor de inwoners van de nieuwe gemeente Oldambt.
Ik heb al even in het boek gebladerd vorige week. Elles liet het me zien, heel even en onder strikte geheimhouding. De stukken over de geschiedenis had ik al gelezen. De fotospeurtocht, waarover ik een tijd geleden schreef, was voor dit boek. Het is kleurrijk, afwisselend en mooi geschreven.
Cees heeft het boek niet alleen mooi geschreven, hij had vanmiddag ook een prachtige toespraak. Terwijl ik naar hem zat te luisteren dacht ik: 'Wat is Nederlands toch een mooie taal in de handen van iemand die weet hoe hij er mee om moet gaan.' Cees tekende het Oldambt met woorden zoals Monet het met een penseel zou hebben gedaan. Dat kan niet iedereen.
Binnenkort ligt het boek bij iedere Oldambtster familie op de deurmat. In het boek zit een DVD met een film die Anton Tiktak gemaakt heeft in opdracht van Stichting Landschap Oldambt. Ik ben benieuwd wat de mensen zullen vinden van dit startschot.
Ik heb al even in het boek gebladerd vorige week. Elles liet het me zien, heel even en onder strikte geheimhouding. De stukken over de geschiedenis had ik al gelezen. De fotospeurtocht, waarover ik een tijd geleden schreef, was voor dit boek. Het is kleurrijk, afwisselend en mooi geschreven.
Cees heeft het boek niet alleen mooi geschreven, hij had vanmiddag ook een prachtige toespraak. Terwijl ik naar hem zat te luisteren dacht ik: 'Wat is Nederlands toch een mooie taal in de handen van iemand die weet hoe hij er mee om moet gaan.' Cees tekende het Oldambt met woorden zoals Monet het met een penseel zou hebben gedaan. Dat kan niet iedereen.
Binnenkort ligt het boek bij iedere Oldambtster familie op de deurmat. In het boek zit een DVD met een film die Anton Tiktak gemaakt heeft in opdracht van Stichting Landschap Oldambt. Ik ben benieuwd wat de mensen zullen vinden van dit startschot.
woensdag 2 december 2009
Doorgeefluik
In het vorige bericht vertelde ik over één van de doelstellingen van het CHC, de digitalisering. Dat is natuurlijk niet alles. Een andere opdracht die ik heb is het vormen van een netwerk. Dat lijkt abstracter dan het is. Voor mij was het dat in het begin ook. Nu niet meer.
Netwerken heeft niet voor iedereen een positieve klank, maar dit is de mooie variant. Het is de bedoeling dat ik mensen met elkaar in contact breng. Dat gaat dan op basis van cultuurhistorische ontwikkelingen. Hoe meer mensen met elkaar in contact komen, hoe mooier de dingen die we kunnen organiseren. Misschien dat een paar voorbeelden het wat duidelijker maken.
Tsjerkje en ik kennen elkaar van een project in 2008: 'verhoalen van vrouger van vrouwlu'. Dit waren interviews met 6 vrouwen uit Beerta die we op film hebben gezet. Delen van de films werden verwerkt in een voorstelling, die in april 2008 is gehouden en in november is herhaald. Tsjerkje heeft een brede historische belangstelling. Ze kwam bij me omdat ze iets wil organiseren over de Blauwe Schuit. Landelijk is deze 'verzetsgroep' bekender dan in Winschoten, waar ze zaten. We hebben eerst gepraat met een theatermaker om te kijken of we met hem iets moois konden bedenken. Dat lukte niet. Nu heb ik Tsjerkje in contact gebracht met twee andere belangstellenden. Volgende week zitten we bij elkaar om een plan te maken voor een presentatie in mei 2010.
Vorige week woensdag kreeg ik een telefoontje van het ministerie van VWS. Zij hebben een project: de oorlog in blik. Dat houdt in dat ze op zoek zijn naar films van de Tweede Wereldoorlog. Ze bellen mij om te vragen wat ik weet. Nou heb ik zelf geen films, behalve die van de interviews die ik gehouden heb. Ik weet wel dat er andere organisaties zijn die films hebben. Of ze over de oorlog gaan weet ik niet. Dat is ook niet nodig. Ik ken de mensen die films hebben en kan het ministerie dus doorverwijzen: historische verenigingen, het Winschoter Stadsjournaal en de gemeentearchieven. Daarna vindt ieder zijn / haar weg wel weer.
Een ander verzoek kwam van Teleac. Ze willen een programma maken over de voorouders van bekende Nederlanders. Een van hen heeft zijn wortels in Bellingwolde en omstreken. In het programma moeten zo veel mogelijk beelden te zien zijn van het leven van de voorouders van deze BN-er. Dit is een lastige vraag. De archieven van de gemeente Bellingwedde, waar we de stukken uit moeten hebben, is niet geinventariseerd. Dat betekent dat we (de archiefmedewerkster Nelleke en ik) wat meer tijd nodig hebben voor het onderzoek. Niet dat dat uit maakt. Een kans om de regio op de landelijke televisie te krijgen laat ik natuurlijk niet schieten.
Het is mijn bedoeling dat er zo veel mogelijk lijnen gaan lopen via het CHC. Dat dat een verzamelpunt wordt van informatie over archieven, activiteiten en belangstelling. Dat mensen elkaar daar tegenkomen op gemeenschappelijke belangstelling. Want wat is er nu mooier dan dat ze kunnen zeggen dat ze elkaar kennen via het CHC?
Netwerken heeft niet voor iedereen een positieve klank, maar dit is de mooie variant. Het is de bedoeling dat ik mensen met elkaar in contact breng. Dat gaat dan op basis van cultuurhistorische ontwikkelingen. Hoe meer mensen met elkaar in contact komen, hoe mooier de dingen die we kunnen organiseren. Misschien dat een paar voorbeelden het wat duidelijker maken.
Tsjerkje en ik kennen elkaar van een project in 2008: 'verhoalen van vrouger van vrouwlu'. Dit waren interviews met 6 vrouwen uit Beerta die we op film hebben gezet. Delen van de films werden verwerkt in een voorstelling, die in april 2008 is gehouden en in november is herhaald. Tsjerkje heeft een brede historische belangstelling. Ze kwam bij me omdat ze iets wil organiseren over de Blauwe Schuit. Landelijk is deze 'verzetsgroep' bekender dan in Winschoten, waar ze zaten. We hebben eerst gepraat met een theatermaker om te kijken of we met hem iets moois konden bedenken. Dat lukte niet. Nu heb ik Tsjerkje in contact gebracht met twee andere belangstellenden. Volgende week zitten we bij elkaar om een plan te maken voor een presentatie in mei 2010.
Vorige week woensdag kreeg ik een telefoontje van het ministerie van VWS. Zij hebben een project: de oorlog in blik. Dat houdt in dat ze op zoek zijn naar films van de Tweede Wereldoorlog. Ze bellen mij om te vragen wat ik weet. Nou heb ik zelf geen films, behalve die van de interviews die ik gehouden heb. Ik weet wel dat er andere organisaties zijn die films hebben. Of ze over de oorlog gaan weet ik niet. Dat is ook niet nodig. Ik ken de mensen die films hebben en kan het ministerie dus doorverwijzen: historische verenigingen, het Winschoter Stadsjournaal en de gemeentearchieven. Daarna vindt ieder zijn / haar weg wel weer.
Een ander verzoek kwam van Teleac. Ze willen een programma maken over de voorouders van bekende Nederlanders. Een van hen heeft zijn wortels in Bellingwolde en omstreken. In het programma moeten zo veel mogelijk beelden te zien zijn van het leven van de voorouders van deze BN-er. Dit is een lastige vraag. De archieven van de gemeente Bellingwedde, waar we de stukken uit moeten hebben, is niet geinventariseerd. Dat betekent dat we (de archiefmedewerkster Nelleke en ik) wat meer tijd nodig hebben voor het onderzoek. Niet dat dat uit maakt. Een kans om de regio op de landelijke televisie te krijgen laat ik natuurlijk niet schieten.
Het is mijn bedoeling dat er zo veel mogelijk lijnen gaan lopen via het CHC. Dat dat een verzamelpunt wordt van informatie over archieven, activiteiten en belangstelling. Dat mensen elkaar daar tegenkomen op gemeenschappelijke belangstelling. Want wat is er nu mooier dan dat ze kunnen zeggen dat ze elkaar kennen via het CHC?
Feestje in Midwolda
Wat een goed gevoel was het. Eén van de belangrijkste doelstellingen van het CHC is gerealiseerd. De eerste serie gescande archiefstukken staat op Internet. Bij de eerste gedachten over een cultuurhistorisch centrum in het Oldambt (járen geleden) was digitalisering direct in beeld. Je kunt dienstverlening uit de archieven verbeteren zonder grote uitgaven voor een aparte archiefdienst. En: met Internet bereik je meer en andere mensen dan in een studiezaal.
Dat was dus het onderwerp van afgelopen vrijdagmiddag.
In de mooie boerderij Hermans Dijkstra gaf de voorzitter Gerard van den Broek de aftrap. Hij vergeleek het op Internet plaatsten van archiefstukken met het uitdelen van goud ('erfgoud', goud is goed in het Gronings, voor wie dat niet weet). Internet biedt het grote voordeel dat je informatie kunt blijven uitdelen. Het archief van Sarfat, zou ik er heel bijbels aan toe willen voegen.
Jona van Keulen legde uit wat we allemaal doen in het Groninger archievenland. Het was een parade van websites, cursussen en historisch getinte activiteiten. Mijn inspanningen en de samenwerking van de afgelopen twee jaar in optocht op het podium. Dat stemt wel tevreden, moet ik zeggen. Namens de Groninger Archieven kreeg ik nog een cadeautje. Ik kan bij hen een meter archief gratis laten scannen. Ik denk dat ik iets van een Burgelijke Armbestuur laat scannen.
Yola de Lusenet vertelde over de laatste ontwikkelingen; over web 2.0. Ik had al eerder geboeid naar haar zitten luisteren. Nu deed ik dat samen met de hele zaal. Vooral de bijdrage die gebruikers van de sites kunnen leveren heeft me weer aan het denken gezet. Bij de beeldbank kunnen mensen al commentaar geven. Bij de archieven nog niet. Daar moet nog maar eens iets aan gebeuren.
Namens De Ree Archiefsystemen kreeg ik ook nog een cadeau. Een schitterend boek vol oude kaarten van Groningen. Dat is weer een mooie aanvulling voor de boekencollectie.
Eén klein minpuntje had mooie middag nog wel: ik heb in mijn eigen verhaal alleen over de stukken kunnen vertellen. Ik had ze natuurlijk graag willen laten zien. De verbinding met Internet liet het afweten. Slechte beurt voor Vodafone. Maar ach! Dat kon de pret niet meer drukken. Feest is feest.
Dat was dus het onderwerp van afgelopen vrijdagmiddag.
In de mooie boerderij Hermans Dijkstra gaf de voorzitter Gerard van den Broek de aftrap. Hij vergeleek het op Internet plaatsten van archiefstukken met het uitdelen van goud ('erfgoud', goud is goed in het Gronings, voor wie dat niet weet). Internet biedt het grote voordeel dat je informatie kunt blijven uitdelen. Het archief van Sarfat, zou ik er heel bijbels aan toe willen voegen.
Jona van Keulen legde uit wat we allemaal doen in het Groninger archievenland. Het was een parade van websites, cursussen en historisch getinte activiteiten. Mijn inspanningen en de samenwerking van de afgelopen twee jaar in optocht op het podium. Dat stemt wel tevreden, moet ik zeggen. Namens de Groninger Archieven kreeg ik nog een cadeautje. Ik kan bij hen een meter archief gratis laten scannen. Ik denk dat ik iets van een Burgelijke Armbestuur laat scannen.
Yola de Lusenet vertelde over de laatste ontwikkelingen; over web 2.0. Ik had al eerder geboeid naar haar zitten luisteren. Nu deed ik dat samen met de hele zaal. Vooral de bijdrage die gebruikers van de sites kunnen leveren heeft me weer aan het denken gezet. Bij de beeldbank kunnen mensen al commentaar geven. Bij de archieven nog niet. Daar moet nog maar eens iets aan gebeuren.
Namens De Ree Archiefsystemen kreeg ik ook nog een cadeau. Een schitterend boek vol oude kaarten van Groningen. Dat is weer een mooie aanvulling voor de boekencollectie.
Eén klein minpuntje had mooie middag nog wel: ik heb in mijn eigen verhaal alleen over de stukken kunnen vertellen. Ik had ze natuurlijk graag willen laten zien. De verbinding met Internet liet het afweten. Slechte beurt voor Vodafone. Maar ach! Dat kon de pret niet meer drukken. Feest is feest.
Abonneren op:
Posts (Atom)