Een tijd geleden bracht iemand een grote verzameling foto's om te laten scannen. Nu dat allemaal is gebeurd, is het tijd om de foto's weer terug te geven. We zitten aan tafel in het Cultuurhistorisch Centrum. Alle foto's komen nog even door mijn handen. Gelukkig maar, want ineens komen er toch nog weer extra namen. En herinneringen. Eén van die herinneringen gaan over Epko Vroom, die in een huisje woonde in het veld bij Nieuw Beerta.
Stroom en water zal het huisje niet gehad hebben en Epko woonde er alleen. De kinderen, die graag in de velden speelden, vonden hem een beetje eng. Een lot dat meer alleen wonende 'zonderlingen' wel hadden. Ze hadden een liedje op Epko:
Vroom gait mit stoom
Gait mit musiek
over de diek.
De diek was dan de dijk waarop ook Drieborg ligt. De twee kaarten kreeg ik ook, samen met de foto van het huisje van Epko. Schuin links boven de naam Nieuw Beerta ligt het huisje van Epko. De kaart is uit 1902. Er stond toen kennelijk nog een huis, dat in de jeugd van mijn verteller als verdwenen was.
Afgezonderd van het dorp, vrij in het land. Een uitzicht en een stilte die intussen schaars is geworden in Nederland. In de polders van het Oldambt kun je het nog horen: de stilte en kun je de horizon nog zien. Het is elke keer weer een feestje.
2 opmerkingen:
Aan de Kerkelaan heeft ook een Bertus Vroom gewoond. Was ook een kluizenaar. Ik zag hem eens als een monnik bij de Oude Geut staan. Het huisje is een aantal jaren geleden afgebroken. Het tegenover de molen halverwege.
Leuk om iets te weten te komen over Epko Vroom. Hij was de oudste broer van mijn opa Marinus Vroom. Als ik de verhalen van mijn moeder zo hoor klopt het aardig dat hij als een kluizenaar werd gezien. Dat liedje is wel nieuw voor mij.
Volgens mij stond het huis waar nu het weerstation staat.
Die Bertus Vroom ken ik niet maar zou zo ook nog wel eens familie kunnen zijn.
Een reactie posten