Glasnegatieven

Een tijd geleden bracht Rob ze al naar het CHC: tientallen doosjes met glasnegatieven in een grote krat. Ze hadden ook al weer een tijd bij hem gestaan en daarvoor in de schuur van een kennis van hem. En die kennis had ze uit een container gevist. Een fotozaak in Pekela hield ermee op en wat moesten ze nog met de glasnegatieven uit de jaren vijftig en zestig?

Een scan van het negatief

Nu staan ze bij ons. Voor het overgrote deel zijn het portretten. Hier en daar een winkelinterieur of een autowrak. Blijkbaar was het niet alleen een portret-, maar ook een nieuws- en reclamefotograaf. We willen de beelden graag digitaliseren. Daarvoor had ik een afspraak met burgemeester Schollema van gemeente Pekela. Gewapend met één van de doosjes meldde ik me bij de receptie in het gemeentehuis.

Vooraf vertelde de burgemeester mij dat er een fotoserie van hem gemaakt werd. Of het goed was als dat tijdens ons gesprek ook gebeurde. Ik vond het wel passend bij het onderwerp. De glasnegatieven vielen in de smaak, niet alleen bij de burgemeester, ook bij de fotografe. Ze was verbaasd dat de glasplaten, die toch behoorlijk te lijden hadden gehad, er nog zo goed uit zagen. Dat had ik al gedacht, maar ik heb er natuurlijk minder verstand van dan een professioneel fotografe. De wethouder cultuur, Hennie Hemmes, kwam binnen lopen. Hij is een geboren Pekelder. We vroegen hem of hij de mensen herkende. Bij deze foto's ging het niet, maar wie weet.

En wat gaan we nu doen? Het is de bedoeling om de negatieven te scannen en af te drukken. Dan gaan we ze ophangen in het gemeentehuis is Pekela, dat er een zeer geschikte hal voor heeft. Wie weet worden er mensen herkend. Wat we dan gaan doen, is nog afwachten. Een boek? Een website? Allebei. Dat hangt natuurlijk af van de informatie die we krijgen.

De burgemeester vertelde dat er een familielid van de fotograaf nog in Pekela woont. Daar moet is maar eens een praatje mee gaan maken. Wie weet kan hij nog veel interessants vertellen.

Wordt vervolgd