Op pad voor de canon

Er moest een foto komen van de synagoge in Nieuweschans. Een van de vensters gaan over de Joden in het Oldambt en daar komt een plaatje van de synagoge bij. Nu hebben de Vrienden van de Nieuwe Schans een grote hoeveelheid foto's ingeleverd bij het CHC om op de Beeldbank te zetten. Daar had ik een foto uitgekozen en ingestuurd naar Mirjam, de vormgeefster. Zij vond de foto niet goed. Het was een zwart/wit foto en dat maakte te pagina flets. Er moest dus een kleurenfoto komen

Nu ik toch in Nieuweschans was, besloot ik bij het vestingmuseum langs te gaan. Ik wilde Nans en Henk vragen om het veldnamenonderzoek van de Rijksuniversiteit en de Groninger Archieven in hun omgeving onder de aandacht te brengen. Helaas, ze waren er niet. Briefje achter gelaten, foto gemaakt en op pad maar weer...... Het was een van de laatste warme dagen van het jaar, in deze ongewoon warme nazomer.

Een paar beelden uit de voormalige vesting.



En dan Duitsland aan de andere kant van het water. Een paar stappen over de Noaberbrug en je bent er.

Ik besluit over de Hamdijk terug te rijden naar Winschoten, een plek in het Oldambt waar de grandeur en het verval samen komen. Het komt voor mij bij elkaar op een veld met appelbomen. Ieder jaar hangen de bomen vol prachtige appels. De boerderij die erbij hoort staat vermoedelijk leeg en de appels worden niet meer geplukt. Dat is het beeld van krimp: verlaten appelbomen aan de Hamdijk.

Het heeft ook wel weer iets moois. De natuur gaat onverstoorbaar door, krimp of niet. Misschien moeten wij daar een voorbeeld aan nemen.


Een eerder bericht over de Canon: het Rosarium