Ol Grait(je)

Het is een prachtig oud pand, het raadhuis uit het begin van de zeventiende eeuw in Appingedam. Dikke balken steunen het plafond, grijze plavuizen liggen op de vloer, klein glas in lood in de ramen en tegels met kinderspelen in de haard. Een monumentale trap leidt naar boven naar waar de raad nog steeds vergadert.

Hier biedt de steekarchivaris van Noord-Oost Groningen ons gastvrij de ruimte om te overleggen met mensen uit de buurt. Op de agenda staat ons haalbaarheidsonderzoek voor een project over de stoomtram. 100 Jaar geleden werd de Stoomtramwegmaatschappij Oostelijk Groningen opgericht. In de volksmond Ol Grait (voor de niet-Groningers onder ons: Oude Greet. Ol Pait (Oude Piet) was er ook. Die ging van het Oldambt naar Pekela. OG reed van Delfzijl naar Ter Apel, via Winschoten en had een aftakking naar Bellingwedde. Uren deed de tram er over: wat wil je met 20 kilometer per uur.

Ol Grait is een begrip in Oost-Groningen. Er zijn nog zoveel herinneringen! Die willen we vasthouden en delen met mensen die na OG geboren zijn. Mensen zoals ik dus. Aan tafel zitten vertegenwoordigers van cultuurhistorische clubs en dorpsverenigingen, een historicus en twee modelbouwers die stations, trams en emplacementen nabouwen. Ik vertel kort wat onze bedoeling is, aangevuld door Sievert Bodde, die een enorme belangstelling heeft voor OG en dan vooral voor de verhalen. Hij komt niet bedrogen uit vanavond. Tegenover hem zit Jan, die een aantal prachtige verhalen uit zijn mouw schudt.

In het Noorden is nog veel bewaard gebleven van de trambaan en wat erbij hoorde. Wachtlokalen bijvoorbeeld. We kunnen er vast een mooie route bij maken. Er zijn boeiende ideeën en veel verhalen. Ik ga tevreden naar huis. Binnenkort praat ik met de mensen uit Westerwolde, de route van Winschoten tot Ter Apel. En dan gaan we met een kleine groep de plannen uitwerken. En dan hopen we er natuurlijk genoeg geld voor te krijgen......

Dat zou prachtig zijn.