Een tijd geleden vertelde ik een verhaal over Epko Vroom. Naar aanleiding daarvan stuurde zijn neef mij dit verhaal over de jaren vijftig bij oom Epko.
Meulnloane op n zummerse dag
Meulnloane! Wat herinner ik mie doar nog van. As lutje jong kwam ik
doar wel ais bie mien tante Zwoantje. Dij loane begon noast heur hoes
en laip den mit n boge der veur langs en dook den k wait nait hou wied
t laand in. Nog altied as ik kemille roek, den zai ik dij laange loane van
grieze bórsten klaai, stainhaard en deurnaaid mit swientjegras, kemille,
kloaver en peerdebloumen veur mie. Hier en doar langs de kaante n
stovvege graauwe klarebos.
Veur de laange riege aarbaidershoeskes van rode bakstain mit heur
helderwitte kezientjes en windveren, was t n feest van gruinte en kleur
op de lapkes grond. Bonen, eerdappels, mousplanten, robaiten, praai,
siepels, boeskool, stokbomen, waalskebonen, alles gruide doar meroa-
kels op dij gaaile klaaigrond. Hier en doar n hoageldoornhege, wat bulterg
knipt en boven t laand t getierelier van doezend laiwerkes, nait te zain,
mor wel te heuren.
Verspraaid waren doar manlu aan t schovveln en aan t waiden. Vraauwlu
zöchten zok wat gruinte bienander, veur t eten. t Was aal geur en kleur, zo
wied as men zain kon. Zo lag de Meulnloane der bie op n zummerse dag.
Aal dij hoeskes stonden mit de kont noar n klinkerwegje tou. t Was asof
niks mit dat klinkerwegje te moaken hebben wollen. En woar t doan was
mit de hoezen, was t ook òflopen mit dat wegje. Hailemoal aan t ende
woonden mien oom Haarm en tante Trientje en haalverwegens woonden
"zai in t midden", oom Hinderk mit 'pruse" tante Gepke, zoas tante
Zwoantje heur schoonzuster nuimde. Noast mien tante woonden Folgert
en Detje, bruier en zuster, mit heur mizzenk hail trankiel stoef aan de
stroate. Detje, dij zo gek was op sokkeloa. Toun ze n keer opereerd worden
moa, was ze van binnen hailemoal massief van sokkeloa west. Volgens
tante Zwoantje den.
Tegenover, of aiglieks dus , achter mien tante, ston t krudenierswinkeltje
van Roele en Eggo, mit nog zo'n kopern bèlle aan de deure en mit n holten
teunbaanke mit n mooie weegschoale der op. Ik heur Roele nog zeggen:
"Wat mout t wezen mien jong?"
Soms zee tante tegen mie:"Goa mor ais kieken of hai der al aan komt."
Den gaf ze mie n blikken teneelkiekertje en doar keek ik de de Meuln-
loane mit òf. Dij "hai", was heur bruier Epko, dij wied vot op de wiede
baute woonde. Zien hoeske lag doar mouderziel allain wegdoken in de
trillende wiedte. As n schip, òfmeerd aan twij bomen, de ainegsten in
de verre omtrek , in n glène zee van witgele waite. En in dij wirrelnde
hette mouk zok den n figuurtje lös. Dat was "hai".
Körte bainen in n onveurstelboar olle boksem en mit n poar grote stevels
aan. n Flodderg voal jaske aan en mit n pette op zien braide kop. Aan n
zele over zien scholder droug hai n matte. Dat was oom Epko, dij bie zien
zuster eten ging. Doarveur haar zai mie al noar Roele stuurd veur n puutje
kaauwtebak en n roltje king.
"Dat most hom geven en ook even vroagen hou of t mit zien bain is hör".
Dat dee ik, en den ging oom Epko eten. Zien linker aarm om zien teller
sloagen en mit n vörke mit iezelk schaarpe òfsleten tanden, schoof e
n baarg eerdappels mit n poar glidderge lappen kookde spek noar
binnen. Tante Zwoantje kon hailemóál nait koken. Mor oom Epko was
n roege eter. As e t eten op haar, ging e noar t gemak en tante Zwoantje
knovvelde den mit heur remetiekege handen kolle eerdappels en wat
hompstokken brood in n buzze oert zien matte.
"Zo, ik heb die weer wat vreten veur de katten en brood veur de segen
en knienen in dien matte doan."
"Most hom nog n poar cent geven hör," zee oom Epko den. En den ging
e de loane weer op, trogge noar zien ainzoam bestoan wied in t veld.
Zien hoeske is al joaren leden òfbroken en op dij stee persies staait nou
n weerstoatsion aan t ende van de Hoamer en Sikkelloane. Nou rieden
we der enkeld wel ais n moal langs en den holden we even ho en zuiken
doar noar tegel- en potschaarven en soms vinden we nog n knope van
zien hemd. Nou kennen we doar rusteg rondschoemen. Mor toun hai nog
leefde, wol e gain mens in zien buurt hebben. Mien zuskes binnen n moal
stiltjes de Meulnloane tot aan d' Ol Weg òflopen. Toun ze zo'n viefteg
meter van zien hoes òf waren, kwam e veurdeure.
"Dag oom Epko!' raipen ze n beetje baange.
"Woar binnen ie van!?"
"Van joen bruier Marinus!"
"O ..... Mor k wil joe hier nait hebben! Gaauw weer noar hoes tou!"
Tja ... Meulnloane in d' Hörn. Woar is t aal bleven. t Ligt aal op t kerkhof.
En d' Hörn is d'ol Hörn nait meer. Veul hoeskes binnen vot of vernaild
deur lu oet aandere streken, dij t hier wel eefkes fiksen zollen. Mor
d' herinnerns oet mien jeugd dij binnen der nog. En doar bin k slim
bliede om.
W. Vroom
W. Vroom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten